به گزارش مجله خبری نگار، "اس ار اف" سوئیس در مطلبی با اشاره به برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک نوشت: نیویورکیها هفتهای را در سپتامبر که قدرتمندان جهان در منهتن جمع میشوند، "هفته دیوانه" مینامند. منظور آنها خیابانهای پر ازدحام، قیمتهای سرسامآور هتلها و هزاران نفر از افراد مشهوری است که در این مجمع گرد هم میآیند.
در ادامه این مطلب آمده است: در واقع، مجمع عمومی سازمان ملل، هر سال جذابتر میشود. سازمان ملل به عنوان یک مکان ملاقات و یک پلت فرم گفتگو همچنان مورد تقاضا و ضروری است. به همین دلیل است که تقریباً همه به صورت شفاهی متعهد به تقویت این نهاد میشوند و یا میخواهند آن را دوباره شایسته عمل کنند.
در ادامه این مطلب آمده است:، اما بدیهی است که این نهاد بین المللی دیگر شایسته عمل نیست. حتی اگر یک پیمان بلندپروازانه برای آینده مورد توافق قرار گیرد هم تفاوتی ایجاد نمیشود، زیرا ارادهای برای اجرای آن وجود ندارد. ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل به ندرت میتوانند خود را جمع و جور کنند. علت در درجه اول به سه قدرت با نفوذ در سازمان ملل مربوط میشود.
این رسانه سوئیسی در ادامه این مطلب نوشت: ایالات متحده آمریکا که زمانی سرعتسنج بلامنازع در سازمان ملل بود، وزن قابل توجهی را از دست داده است. آنچه آنها میگویند دیگر لزوما امر نیست. ایالت متحده آمریکا همچنین قابلیت اطمینان و اعتماد خود را از دست داده است. بسته به اینکه چه کسی در حال حاضر در کاخ سفید قدرت را در دست دارد، ژئوپلیتیک ایالات متحده آمریکا کاملاً متفاوت به نظر میرسد. از بیل کلینتون گرفته تا جورج دبلیو بوش، باراک اوباما، دونالد ترامپ، جو بایدن و احتمالاً به زودی دوباره ترامپ... در صندلی ریاست جمهوی بحث تفاوتهای ظریف دیگر در اینجا مطرح نیست و ورطههایی باز میشوند.
در ادامه این مطلب آمده است: از طرفی روسیه سازمان ملل را تنها جایی میبیند که میتواند در راس آن نقش قدرت وتو را بازی کند. مسکو هر گونه اصلاحات سازمان ملل را رد میکند و تصمیمات را هر جا که میتواند متوقف میکند: نیروهای حافظ صلح در مالی، کمکهای بشردوستانه برای شمال سوریه، تحریمها علیه کره شمالی، صلح برای اوکراین. روسیه (به زعم غربی ها) مشکل ساز بدنامی شده است.
در نهایت، کشور چین هم به طور قانونی و با موفقیت به دنبال نفوذ بیشتر در سازمان ملل است. آنچه کمتر مشروع است این است که همچنین این کشور به دنبال دگرگونی اساسی سازمان جهانی، بر اساس روحیه رژیمهای استبدادی و برخلاف منشور ملل متحد است.
در ادامه این مطلب آمده است: و در این شرایط بیشتر و بیشتر دولتها و کشورها ارزشها را در سازمان ملل نادیده میگیرند و بلکه فقط منافع اغلب کوتاه مدت خود را نمایندگی میکنند. در این نهاد بین المللی اصول دیروز اعمال شد و در حال حاضر خودپرستی حاکم است.
"اس ار اف" سوئیس در ادامه این مطلب نوشت: با چنین اعضایی دنیای بهتری وجود ندارد. هنوز هم دیپلماسی مفید زیادی در پشت این ناهنجاری بلند پنهان است. ارگانهای سازمان ملل در حال انجام کارهای ضروری فوری هستند. اما وقتی نوبت به توسعه، اقلیم و صلح میرسد، فقدان اقدام وجود دارد. هر کسی که همیشه از سازمان ملل انتقاد کرده است، اکنون با بدخواهی پاسخ میدهد. اما فقط دیکتاتورها میتوانند از این پیشرفت لذت ببرند. برای آنها بی ثباتی جهانی یک تهدید نیست، بلکه یک فرصت است.
در این شرایط دبیرکل سازمان ملل جهان را در آشفتگی میبیند و یک دیپلمات ارشد با سابقه از جهانی صحبت میکند که کاملاً در حال فروپاشی است. این درست است و این روندی خطرناک است.